Jak zbudowana jest tarcza diamentowa?
Istnieje wiele różnych sposobów cięcia obrabianych materiałów, jednak jednym z najpowszechniej wykorzystywanych w różnych obszarach zastosowań jest cięcie przy pomocy szlifierek kątowych i przecinarek. Używają one do pracy specjalnych okrągłych tarcz, które mocowane na wrzecionie urządzenia wykonują ruch obrotowy. Dzięki temu, że tarcze są zrobione z wytrzymałych gatunków stali oraz zawierają specjalny nasyp z odpowiednio dobranego ścierniwa, pozwalają na przecinanie i szlifowanie różnych typów materiałów. Do pracy z najtwardszymi i najtrudniejszymi do cięcia materiałami budowlanymi służą tarcze diamentowe. Dają one możliwość cięcia betonu, asfaltu, ceramiki budowlanej, kamienia naturalnego, a także różnego rodzaju konglomeratów produkowanych z dodatkiem kruszywa naturalnego, jak również okładzin ceramicznych, w tym terakoty i gresów. Przyjrzyjmy się, jaka jest budowa tarcz diamentowych oraz sprawdźmy, jak wygląda specyfika ich używania.
Konstrukcja tarczy diamentowej
Tarcza diamentowa jest zbudowana podobnie jak tarcze z innymi rodzajami ścierniwa. Ma formę metalowego krążka z umieszczonym centralnie otworem, który służy do mocowania jej na wrzecionie szlifierki. Na obwodzie tarczy jest umieszczony nasyp z diamentu syntetycznego, który jest wtopiony w strukturę metalu. Tarcze diamentowe mogą być produkowane przy pomocy wlutowywania drobin diamentowych albo w technologii zgrzewania laserowego. Użycie diamentu, który osiąga twardość 10 w skali Mosha, sprawia, że tarczami diamentowymi można bez przeszkód ciąć wszystkie materiały, których obróbka innymi narzędziami nie byłaby możliwa.
Tarcze diamentowe mogą być wytwarzane w różnych odmianach. Ze względu na kształt tarczy i rozmieszczenie nasypu możemy mówić o tarczach z nasypem ciągłym lub segmentowym. W tym pierwszym przypadku drobiny syntetycznego diamentu są zatopione na całym obwodzie tarczy, w drugim są umieszczone z regularnymi przerwami, ten rodzaj tarcz nazywany jest tarczami segmentowymi. W przypadku tarcz segmentowych w metalowej konstrukcji tarczy mogą występować specjalne szczeliny. Są one wyprofilowane w taki sposób, by pomagały w uzyskiwaniu bardziej efektywnego i precyzyjnego cięcia, a także ułatwiały odprowadzanie powstających pyłów oraz zmniejszały temperaturę.
Nagrzewająca się powierzchnia tarczy jest poważnym problemem, dlatego przy pracy z narzędziami diamentowymi często stosuje się dodatkowe chłodziwo w postaci wody albo specjalnych środków.
Tarcze płaskie są przeznaczone wyłącznie do cięcia. Produkowane są jednak również tarcze do szlifowania. Mają one budowę garnkową, to znaczy, że powierzchnia robocza jest umieszczona po jednej stronie tarczy. Fragment, na którym jest osadzona część ścierna, ma kształt jest lekko wypukły, dzięki czemu łatwiej operować urządzeniem, a powierzchnia robocza znajduje się w pewnym oddaleniu od korpusu szlifierki. Takie rozwiązanie zapewnia dobre przenoszenie obciążeń i zapobiega zniekształcaniu powierzchni podczas pracy.
